AUGUSTUS Caesar

AUGUSTUS Caesar

Roman. Imperator secundus, patre Octaviô Senatore genitus, matre Acciâ, filiâ Iulii, sorore I. Caesaris, sicque huius nepos. Natus est An. Urb. Cond. 691. Cicerone et Antoniô Senatore genitus, matre Acciâ, filiâ Iulii, sorore I. Caesaris, aviam publicâ oratione Laudavit. Viginti annos antus Consul factus, I. Caesaris haeres, illô mortuô, quinque bella civilia sopivit. Quorum ultimô M. Antonium ad Actium superavit, An. Urb. Cond. 721. Brutô et Cassiô prius prope Philippos, An. Urb. Cond. 712. L. Antoniô Perusiae, An. Urb. Cond. 714. Pomperiô Iuniore mari An. Urb. Cond. 718. victis. Externis bellis non minus felix. Ter Ianum clausit, bis senatui summam rerum reddere proposuit, iustitiam severe administravit, leges sanxit egregias, visitavit provincias, Sardiniâ et Africâ exceptis, 13. Consul, Festos correxit, etc. Obiit Nolae, A. C. 14. aetat. 76. imperii 57. Euseb. Chron. Sueton. Tacitus, Velleius, etc. Annô eius 42. imperii, posteaquam firmissimam, verissimamque pacem composuisset, IESUS CHRISTUS Dominus in Bethlehem natus est: cuius adventui pax ista famulata est. D. Lucas Euangelista, cap. 2. v. 1. refert, ab hoc edictum exiisse, ut censeretur orbis universus. Eô die, quô SALVATOR noster in hunc mundum natus fuit, edictô vetuit, se Dominum appellari, manifestô praesagiô maioris dominatûs, qui tum in terris ortus eslet: Quod ipsum ab Oraculo Delphico (si auctoribus mox laudandis fides adhibenda) didicit, quod cum ei de Succeslore siciscitanti, etiam Hecatombe invitatum, primo non respondislet. iteratâ hostiâ, ex adyto causam silentiidedit:

Me puer Hebraeus, divos Deus ipse gubernans,

Cedere sede iubet tristemque redire sub orcum:

Aris ergo dehinc tacitis discedite nostris.

Unde Augustus, Romam reversus, aram in Capitolio ceteris maiorem erexit, cum epigraphe: Ara primogeniti Dei An. M. 3949. C. 1. Platina in Augusto. P. Martyr. in 1. Sam. c. 5. Qua de re tamen quid sentiendum, dicemus alibi. Interim quae eius Ministrorumque Domini, ut solet, exemplum imitantium, in colendo Iudaeorum Deo pietas fuerit, testatur Philo l. de Legat. da Caium Caes. Ο᾿ντως ὡςιῶτο περὶ τα ἡμέτερα, ὥςτε μονονοὺ πανοικίοις ἀναςθημάτων πολυτελείαις τὸ ἱερὸν ἡμῶν ἐκόσμηςε, προςτάξας καὶ δὲ αἰῶνος ἀν???γεςθαι ςθυςίας εὐτελεῖς ὁλοκαύτοις καςθ᾿ ἑκάςτην ἡμέραν, ἐκ τῶ ἰδιων προςόδων, ἀπαρχην` τῷ ὑψίςτῳ Θεῷ, αἳ καὶ μέχρι νῦν ἐπιτελοῦνται καὶ ἅπαν ἐπιτελεςθ ήςοιται μήνυμα τρόπων ὅντως αὐτοκρατορικῶν. Tam sancte sacra nostra coluit, ut pene omnium domesticorum eius dona exstent in Templo nostro, in quo mandavit, quottidiana mactari holocausta suis sumptibus, Deo sacrata altissimo; quae sacra in hodiernum usque diem peraguntur, durabunt que perpetuo, monumentum virtutum vere Imperatoriarum. Quod iuge Augusti sacrificium taurô binisque agnis, signulis diebus peractum, idem perhibet. Nec impar Marci Agrippae adversus Numen, quod Iudaei venerabantur, reverentia, etc. Tob. Pfannerus Theol. Gentil. pur. p. 513. ab hoc Augustus mensis dictus est, qui antea Sextilis appellabatur. Ceterum August, non ab avium gestu, gustuve dicitur, uti volunt Grammatici, sed ab auctu. Augere autem verbum sacrorum est, ut immolare, mactare, adolere. Quoniam itaque hostiae, cum respergerentur molâ salsâ, consecrabantur, seu sacrae fiebant, hinc Augustus, sacer, sanctusque est, et quasi consecratus. Veter. Gloss. Augustus, Σεβαςτὸς ἱερὸς, ςεβάσμιος. Unde Livio Praefat. operis: Augustiora primordia urbis facere, et consecrare origines, idem est. Ovid. l. 1. Fast. v. 609.

Sancta vocant, Augusta, patres. Augusta vocantur

Templa sacerdotum rite dicata manu.

Sueton. in Augusto, c. 7. Loca quoque religiosa, et in quibus augurato quid consecratur, Augusta dicuntur ab auctu. Octavianus itaque appellatus Augustus est, i. e. sanctus, et supra communem naturam, Diis ipsis proximus aestimandus. Dio Cassius, l. 53. cum de hac ipsa Caesaris appellatione agit, ἀλλὰ, inquit, Α῎υγουςτος, ὼς καὶ πλεῖόν τι ἢ κατα ἀνθρώπους ὼν, ἐπεκλήςθη, πάντα γὰρ τὰ εντιμώτατα, καὶ τὰ ἱερώτατα, Α᾿υγουςτα προςαγορεύεται. Optime totam rem explicat Florus l. 4. c. ult. Tractatum etiam in Senatu, an quia condidisset imperium, Romulus vocaretur: sed sanctius ac venerabilius visum est nomen Augusti; ut scilicet iam tum, dum colit terras, ipsô nomine ac titulô consecraretur. Hinc Augustinus adiectivum. Sueton. in Claudio c. 11. Circensi pompâ currum elephantorum, Augustino similem decernendum curavit. Pro quo tamen in Codd. quibusdam, Augusteo legi notat Beroaldus. Item Augustianus, Idem Sueton. in Nerone c. 25. Sequentibus currum ovantium ritu plausoribus, Augustianos, militesque se triumphi eius clamantibus. Hos Tacitus l. 14. Annal. c. 15. Augustanos appellat. Indidem Augustales, ludi in honorem Augusti Caesaris instituti. Item Augustale substantive, tabernaculum Im peratoris dicebatur. Vide supra.